Wirus

W środę wieczorem Aleks zaczął wymiotować.
Wymioty były niebezpieczne bo... na obiad były kluchy z mięsem.
Małemu przy pierwszym pawiu kluska utknęła w gardle i zaczął się dusić. Byliśmy przerażeni, klepanie po plecach nie pomagało a krasnal ledwo łapał oddech. Przerzuciłam go przez kolano i nic, przez rękę, też nic.
W głowie już toczył się dialog:
Dzwonić już po pogotowie czy jeszcze nie?
Nie... jeszcze chwila, Aleks, Aleks!!!
Ostatecznie już wisiał głową do dołu kiedy w końcu zaczął normalnie oddychać.
Od razu wracają wspomnienia kiedy Aluś miał kilka miesięcy i musiałam go ratować robiąc mu sztuczne oddychanie.
 Kilka razy jeszcze zwymiotował "obiadem", dopiero jak zaczął zwracać herbatkę byłam już spokojniejsza.
W piątek wirus przeszedł na Szymona. Dobrze ze zrobiłam sobie popołudniową drzemkę i byłam gotowa na kursowanie z nim do ubikacji do 3:00 nad ranem. Chociaż ok 4:00 obudził mnie sprint męża z Szymonem na rękach do WC.

W sobotę wieczorem przyszła kolej na mnie... dziś już dochodzę do siebie, tym samym zwalniając ubikację Dawidowi który właśnie polubił trasę "łóżko <-> wc"

Kto następny???