Powrotowy skrót wiadomości

Blog pokryła gruba warstwa kurzu, więc najwyższy czas wziąć się do roboty zanim zaczniemy obrastać mchem. To już 5 miesięcy ciszy, a wydaje się, jakbym kilka dni temu opublikowała ostatniego posta - czas strasznie szybko płynie. A skoro jesteśmy w temacie upływającego czasu, oczywiście

przekazujemy Wam spóźnione ale najszczersze życzenia 
wszystkiego dobrego w Nowym roku.

Z całego serca dziękujemy również wszystkim 

za przekazanie Aleksowi swojego 1 %. 

W tym roku również można przekazać Tygryskowi 1% 

do czego gorąco namawiam i z góry dziękuję.

 
A co u nas...

Na początku nie było ciekawie.
Po okresie rekowalescencji po zabiegu, kiedy Aleks miał już wrócić na Ośrodek, zaczęło się pasmo chorób.
W telegraficznym skrócie wyglądało to tak:
Tydzień przeziębienia - leczone syropami STOP
Po tygodniu bez poprawy, lekarka wprowadziła antybiotyk na 10 dni - przeszło STOP
Kilka dni przerwy i biegunka STOP
Myślałam, że to antybol zrobił taka czystkę w układzie pokarmowym, ale poszło na wszystkich STOP
Kilka dni przerwy i znów przeziębienie - tydzień w domu STOP
Na kilka dni poszedł na ośrodek i Tygrysiątko dopadł jakiś rotawirus STOP
Później znów przeziębienie i znów tylko deflegmin i sinecod STOP
Następnego dnia wieczorem, przy ściąganiu bluzy płacz że ucho boli STOP
Znów antybiotyk i siedzenie w domu STOPWykończył mnie ten czas fizycznie i psychicznie. Rodzeństwo też nie pozwalało Aleksowi chorować w samotności, zawsze któreś musiało mu towarzyszyć, do tego stopnia że pewnej nocy mąż trzymał wiaderko Aleksowi, ja Szymonowi, na szczęście Mateusz potrafi już sam "łapać pawie".
Czułam się jak chomik w kręciołku. Ciągle biegłam i biegłam a za każdym razem wracałam do punktu wyjścia, tylko z coraz szczuplejszym portfelem. 
Myślałam że ten koszmar nigdy się nie skończy.
Mały tak na 100 % złapał odpornośc dopiero w połowie listopada i od tego czasu (odpukać) jak ręką odjął.

Z tygryskowych niusów:
Aleks zaczyna formułować zdania, typu: "Dzie jes tata??" "Daj mi telon (telefon)"
Ruchowo też kilka dni temu przyprawił nas o opadnięcie szczęk - przeszedł z 8 metrów na czworakach, był z siebie bardzo zadowolony. Do tej pory udawały mu się 2-4 ruchy i padał na brzuch, po czym zniechęcony uderzał głową w podłogę. Coraz częściej bawi się w pozycji klęczącej a ostatnio nawet przy krześle udało mu się spionizować w klęku. 
Ogólnie po długim okresie nicsieniedziania, obserwuję boom rozwojowy. 

Z PPP mały ma przyznane 2 godziny tygodniowo WWR-u, jedną ma w ośrodku, na drugą jeździmy do szkoły. 
W piątek robimy kolejne podejście do otrzymania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność lub rocznego przygotowania przedszkolnego. 
Jest to jedyna opcja aby Aleks jeszcze na rok został w Osrodku Adaptacyjnym. Jeśli nie dostaniemy tego orzeczenia, od września Aleks będzie musiał iść do przedszkola integracyjnego, co łączy się ze znacznym okrojeniem rehabilitacji. Upraszam więc o trzymanie kciuków za tą wizytę.

W poniedziałek natomiast czeka nas komisja lekarska, ciekawa jestem na ile zostanie przyznane orzeczenie. Do tej pory otrzymaliśmy 2 po 2 lata. Mam nadzieję ze tym razem trafimy na zespół orzekający który będzie sobie zdawał sprawę, że MPD to nie grypa i da nam "spokój" na trochę dłużej.

To by było na tyle, więcej wydarzeń nie pamiętam i obiecuję poprawę w pisaniu.
Dziękuję też za pamięć wszystkim którzy dopytywali i myśleli co u nas.
Jeszcze raz przepraszam za ciszę.