Jak to jest z tym KaeS

W zeszłym roku zastanawialiśmy się, dlaczego Aleks nie otrzymał orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność.
Zajrzałam jeszcze raz do internetu i znalazłam to:
Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, mogą być wydawane dzieciom

1. niepełnosprawnym
2. niedostosowanym społecznie

W systemie edukacji orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność mogą otrzymać:
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydaje się na okres roku szkolnego, etapu edukacyjnego albo okresu kształcenia w danej szkole.
Etapy edukacyjne w rozumieniu prawa oświatowego to:

- edukacja przedszkolna (obejmująca zerówkę,nawet jeśli jest to zerówka szkolna)
- nauczanie początkowe (klasy1-3)
- nauka w klasach 4-6,
- gimnazjum,
- szkoła ponadgimnazjalna

i olśniło mnie.
Aleks w zeszłym roku nie dostał orzeczenia KS ze względu na niepełnosprawność ruchową, bo uczęszczał do "Ośrodka Adaptacyjnego dla Dzieci Niepełnosprawnych" który spełnia wszystkie potrzeby związane z niepełnosprawnością ruchową i realizuje terapię usprawniającą.No tak, ale bez KS ośrodek nie otrzyma subwencji z urzędu miasta z tyt. realizacji tych potrzeb i prowadzenia terapii.I tu jest chyba różnica, Ośrodek nie jest placówką oświatową tylko medyczną.Przyjmuje dzieci na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności, wydawanego przez Komisję lekarską i rozlicza się z NFZ-em a nie samorządem miasta.
PPP w zeszłym roku nie stwierdziło potrzeby kształcenia specjalnego Aleksa, uznali że wystarczy mu wczesne wspomaganie rozwoju. Nam to orzeczenie też nie było potrzebne, bo Aleks wtedy nie podlegał jeszcze obowiązkowej edukacji przedszkolnej. Co innego w tym roku. W lipcu Aleks skończy 5 lat i ustawowo od września powinien iść do zerówki. Orzeczenie o KS ze względu na niepełnosprawność ruchową pozwoli nam ją odroczyć, żeby Aleks mógł zostać w Ośrodku Adaptacyjnym i jeszcze przez rok skupić się głównie na rehabilitacji ruchowej.
W piątek badanie pedagogiczne przeprowadzała ta sama Pani pedagog co w zeszłym roku. Obie robiłyśmy oczy jak 5zł patrząc na to jak Aleks sobie radzi. Dopiero siedząc tam, w tym samym pokoju, na przeciwko tej samej osoby, uświadomiłam sobie że trzymam na kolanach zupełnie inne dziecko.Między Aleksem z czerwca a obecnym jest przepaść.
Wtedy ze smokiem w buzi, prawie nie umiejący mówić, ograniczający się do TAK i NE, naśladujący tylko odgłosy zwierząt. Po odwróceniu sortera nie radził sobie z dopasowaniem kształtów, dał radę ułożyć wieżę z kilku klocków ale nie potrafił odwzorować budowli z trzech. Dostający ołówek do ręki przekazywał go mi, żeby mu narysować Bazza. Rozpoznający obrazki z czynnościami.
Teraz!!!
Rozgadany, mówiący pojedyncze zdania, nazywający zwierzęta. Sorter nie sprawił mu najmniejszej trudności, ułożył wierzę z wszystkich klocków, po kombinacjach odwzorował tą z trzech. Narysowanie kółka to dla niego łatwizna, więc postanowił domalować mu ręce, nogi i głowę (ze wszystkimi elementami twarzy). Bez problemu nazywał czynności pokazane na obrazkach.
Podejście do pracy też się zmieniło. Już nie ma tego buntu, jest zmotywowany i wie że musi się postarać, chociaż nierzadko próbuje narzucać swoje zasady.